طلوع از مغرب

کسی آرام روی در می کوبید. انگار انگشتانش جان نداشتند. این ضربه ها را می شناخت. در را که باز کرد آیلی را دید. موهای ‏آشفته اش از زیر نازکی شال پیدا بود و دانه های باران مثل کریستال های درخشان روی سرش برق می زد. پتوی نازکی را دور ‏خودش پیچانده بود. نگاهش پایین تر رفت. یک جفت صندل لاانگشتی به پا داشت. با این سر و وضع آمده بود پشت در خانه اش! ‏آن وقت شب! ‏
‏- ویهان؟
نگاهش بین تیله های اشک آلودش رفت و آمد می کرد. دخترک سعی کرد لبخند بزند اما لرزش چانه اش نمی گذاشت.‏
نمی ذاری بیام تو ؟ سردمه!‏
یک قدم به عقب رفت و آیلی یک قدم جلو آمد. این تعادل را دوست داشت. یکی عقب می رفت و دیگری جلو می آمد. انگار هیچ ‏وقت از هم دور نمی شدند. ‏

دانلود